Er was eens een tijd zonder corona. Ook toen viel me op – als facilitator – dat het congrescircuit zoals in decennia opgebouwd, aan zijn einde is. De nieuwe werkwijze is spelen, persoonlijk contact opbouwen, verdiepen maar ook de zeer krachtige korte ontmoeting. Professionals hebben het weliswaar druk, maar willen altijd leren en staan open voor verbinding. Verbinding (maken) is zeker vijftig procent van het professionele werk.
Ontbijten
Dus zette ik al in op spelende bijeenkomsten, werkontbijtjes, nooit langer dan twee uur. De dobbelsteen en de ‘challenge’ werden mijn grote vrienden. Liefst seizoensgebonden, in de lente en zomer ga je anders te werk dan in de herfst en winter. Niet alleen qua locatiekeuze, maar ook qua toon, ritme. Sessies in januari? Vergeet niet te spelen met DE BESTE WENSEN! December! Pak de onder de kerstboom sfeer uitdrukkelijk mee, warme verhalen en liefst de persoonlijke bekentenis. Recent kreeg ik een mooi advies, december is de tijd om het afgelopen jaar eens in en uit te pakken! Daar kun je wat mee, als tikje creatieve facilitator.
E-learning als oude traditie
En toen kwam dus, de corona. En werd iedere dagvoorzitter en community-builder met een schop in de wereld van het online faciliteren gezet. Natuurlijk, we lazen al tien jaar over online faciliteren en vooral in het onderwijs stonden intellectuele e-learners al fanatiek te bloggen. Verandering gaat met horten en stoten, ook persoonlijk. Laten we eerlijk zijn..
Inmiddels tientallen sessies verder is het tijd om – ondanks alles – ook enige zegeningen te tellen. Wat is het geweldig om toppers op beeld bij elkaar te verzamelen. Als het maar maximaal drie kwartier of vooruit, een uur duurt. Wat kun je met verontruste bewoners als het gaat om groepsgesprekken een fantastisch eerlijk en verhelderend gesprek hebben. Wat kun je online ook veel creativiteit kwijt, via de functie ‘scherm delen’. Films, tekeningen, muziek, ik was er al jaren mee bezig, maar online is het werkelijk helemaal een kleine moeite. Een online sessie HOEFT niet uitputtend te zijn, helemaal niet zelfs.
Next level
Nu is het – voor mij in ieder geval – tijd volgende, grotere stappen te zetten. Met bewondering zag ik een collega een online spel leiden met 150 deelnemers! Dat kan dus ook. Er zijn nog meer dan genoeg uitdagingen. Hoe kun je mensen online recht in de ogen kijken als ze hun scherm uitzetten? ‘Let’s face it’, bij elke groep die groter is dan tien bestaat dit risico. Hoe ga je nu om met die breakouts, ook in het pre corona tijdperk had ik al meer en meer moeite met – ‘en nu gaan we in groepen uiteen’. Weg sfeer en samenhang!
Sleutels
De sleutel zit in spelen en maken. Niets verbindt zo en daagt intellectueel zo uit als samen iets maken. Ik vergelijk het graag met samen sporten in team. Wie duikt, laat de rest in de steek. Online-faciliteren en community-building, daar is het laatste woord nog niet over gezegd.