Generaties professionals zijn met dit basisidee opgegroeid en opgevoed, ‘tijdens kantooruren is geen tijd voor spielerei’. Spelen is een luxe, bestemd voor de vrije tijd. In onze professionele cultuur zit spelen zelfs wat in de taboesfeer. Spelen is toch iets voor kinderen? Spelen wordt door vele volwassenen geassocieerd met niet-productief zijn, morsen van kostbare tijd. Spelen in de vrije tijd wordt zelfs functioneel benaderd, vooral bedoeld om op te laden en daarna uitgerust aan het harde werk gaan.
Het is niet alleen een hardnekkig, maar vooral ook een schadelijk misverstand. Spel helpt om een lossere en nieuwe kijk op complexe kwesties te ontwikkelen. Spelen is misschien wel een strategie voor overleven. Inmiddels is een generatie opgegroeid voor wie ‘gaming’ helemaal in het systeem zit. En ook de ‘serious game’ rukt steeds meer op. Met die generatiewissel komt ook voor professionals de spelende community steeds dichterbij. Waarom het spel alleen voor die zogenaamde heidag bewaren? Waarom niet, zowel online als offline, veel doordachter speelse elementen toevoegen aan het werk van alledag? In een professionele community leer je (opnieuw?) spelen.
De opwinding van spelen zit in de kans om soepeltjes een nieuwe wereld te betreden. Spelen betekent daarnaast dikwijls jezelf en anderen uitdagen. Een niet onderschatten voordeel van spelen is dat het zorgt voor gelijkwaardigheid, een gelijk speelveld. Wie intensief speelt let echt op functies en persoonlijke statuur. ‘Val me daar even niet mee lastig, ik ben aan het spelen’.