Nederland is een land van verenigingen, van politiek tot aan hobby of vakdiscipline. Het is bijna onvoorstelbaar wat een bijdrage al die organisaties leveren aan het gemeenschapsleven. Het leiden en begeleiden van al die clubs is soms bijna een dagtaak op zich. Waarbij het in de meeste gevallen om onbetaald vrijwilligerswerk, ook bij professionele vereniging. Naast de inhoudelijke functie is ook de sociale dimensie van niet te onderschatten waarde. Verenigingen houden jong en oud van de straat en helpen zo ook om eenzaamheid te bestrijden. Wat me ook altijd weer opvalt is de enorme organisatiekracht. Juist verenigingen slagen er goed in om het gezamenlijke talent van de leden goed te benutten.
De kracht van de vereniging is tegelijk ook de zwakte. De focus ligt vooral op de eigen leden. Die belangen gaan bijna altijd voor. Een vereniging draait voor haar leden. Dat gaat ten koste van inspanning om ook als vereniging een community als sterker te maken. Een voorzitter bijvoorbeeld wordt afgerekend door een achterban of de vereniging sterker is geworden. En minder of het netwerk als geheel sterker is geworden. Terwijl, als dat lukt, de prestatie eigenlijk veel groter is. Toch zijn er ook sprake van schitterende voorbeelden, van een hoe een vereniging plaatselijk of zelfs nog breder bijdraagt aan algemenere belangen. Denk aan sportclubs die voor een buurt opstaan. Het is zoeken naar prikkels om de community-waarde van het fenomeen vereniging te versterken, vooral financieel en cultureel. Om zo het beste uit twee werelden te halen.