Ik mocht als jongere professional een tijdje meelopen bij een uitvoerende dienst, in de rol van onderzoeker. Het ging om handhavers. Met de wat theoretische vraag hoe beleid doorwerkt in de uitvoering. Dat werd een flink genuanceerd verhaal. Zij van boven willen iets, de cliënten willen iets en de handhavende collega’s hebben ook zo hun mening. In die situatie moeten zij al zoekend hun weg vinden. Ik heb er een levenslange fascinatie voor uitvoering en uitvoerders aan overgehouden.
Het valt me echt op, in een professionele community ontbreekt het vaak aan ‘uitvoerders’. Werkers in de frontlinie die de ingewikkelde taak hebben om plannen tot leven te brengen en tegelijk ook recht te doen aan de weerbarstige praktijk zoals die zich aan hen voordoet. Hoe kun je een goede strategie of nieuw beleid maken, als je de uitvoeringspraktijk niet echt kent? Dat is vragen om grote moeilijkheden. Uitvoerders actief betrekken bij de professionele community vraagt wel om enige stuurmanskunst. Het zijn vaak doeners met lichte of grote weerstand tegen te vrijblijvende reflectie, en ze zijn zeker niet dol zijn op praatclubs. Hun betrokkenheid bij de materie is tegelijk heel groot, wanneer er genoeg actie is doen ze zeker wel mee.