Een tijdje lang (20 jaar) was ik bijna fulltime dagvoorzitter. Wat een plezier, een bijdrage aan sociale kwesties, fijne recensies en je leerde nog eens wat, met een blik in vele keukens.
Ook was de missie ‘kunst’ in het beleidsdomein te brengen, als ode aan de verbeelding. Wat was en is het genieten om te werken met muzikanten, grafisch vormgevers, acteurs en filmmakers.
Tijden veranderen, alles verandert, en het werk verandert. Dagvoorzitters, gespreksleiders, ze doen nuttig werk en in coronatijden gingen ze net zo makkelijk online.
Maar toch. Is zoals we het nu vaak doen nog van deze tijd? Sinds zo’n zeven jaar betreed ik ook het pad van community-building. Genieten van de wijsheid en ervaring van al die professionals, vaak verbonden in ‘een netwerk’.
Dagvoorzitten hoort er nog steeds bij, maar er is zoveel meer uit al die professionele circuits te halen. Natuurlijke leiders de credits geven die ze verdienen, samen leren, vooral ook met ervaringsdeskundigen.
Innoveren en als het moet ook ‘met een glimlach’ de vinger op de zere plek leggen. Maak van je zakelijke netwerk een warme community, dat is de brede uitdaging, op bijna elk dossier! Van logistiek, sociaal domein, de energietransitie tot aan …..
Op diverse plaatsen werd die nieuwe rol ook weer omarmd, van Roosendaal tot Zaanstad en in het midden Den Haag. Waarbij naast de klassieke bijeenkomst begeleiden ook past het maken van een spel, documentaires of – steeds vaker – inspirerende community-journalen.
In een eigen journaal heb ik geprobeerd een indruk te geven wat daarbij komt kijken, waarom het zo goed werkt en vooral, hoe het er dan praktisch uit ziet:
https://express.adobe.com/page/oLZ6FH6zjnbe2/