Deze foto betekent veel voor mij.
Ja, het was een vrolijk gezelschap, gisteren in Zaanstad.
Maar wie zijn het, wat is het verhaal erachter?
Dit zijn wat we noemen de stille krachten. Soms zelf door het leven getekende vrijwilligers van de circa twintig particuliere clubs in Zaanstad die met veel toewijding, soms echt dagelijks, en bijna zonder subsidie, steunnetwerken onderhouden voor inwoners in een kwetsbare (financiële) positie. Voor kleding, voedsel, haar knippen, energiekosten, boeken, meubels, van alles.
AANMOEDIGEN EN STEUNEN
Nu drie jaar terug kwam ik met hen in aanraking, en het heeft me echt veranderd. Nog steeds.
Stille krachten worden niet altijd gezien. In bijna elke gemeente. Het kost moeite om met hen (aan) een warm netwerk te bouwen. Ook in Zaanstad was de sfeer enkele jaren terug niet optimaal.
Krijgen we nog steun, aandacht? Gaan de publieke functionarissen tot het gaatje om hen aan te aanmoedigen en steunen? Is het systeem open voor stille krachten?
SIMPELWEG AANSLUITEN
Wie de namen kent op de foto ziet iets heel spannends. Wijkmanagers, leden van sociale wijkteams, kennisspecialisten, een wethouder, managers. Ze staan er ook op. Ze doen mee en houden oprecht van de stille krachten.
Ze doen mee. Niks bijzonders aan, gewoon meedoen en er zijn. Dat is zo geweldig, dat ik dit jaar vanaf maart ook maar twee dagen bij Zaanstad ben gaan werken, op mijn 62e, ‘even’ ambtenaar worden. Tot december.
SAMEN MET KUNSTENAARS
Gisteren kozen we voor een aparte aanpak. We gingen gewoon op bezoek bij kunstenaars en de culturele sector. Armoedeaanpak? Begin eens in een hele andere keten. Cultuur, wonen, economie, gezondheid, onderwijs. Helemaal niet moeilijk, kwestie van volhouden.
We hebben nu een Stille Krachten koor opgericht, met nu al twintig leden. We gaan naar de 50 en gaan volgend jaar optreden in het kader van vijftig jaar Zaanstad. Repeteren op locatie, want is dat is de basis van een effectieve aanpak. Honderd procent kiezen voor laagdrempelig, is echt geen hogere wiskunde.